Նոր տարին և Սուրբ ծնունդը երկար սպասված տոներ են աշխարհի բազմաթիվ երկրներում: Բայց յուրաքանչյուր երկիր տոները նշելու իր առանձնահատկություններն ունի: Հայաստանն էլ բացառություն չէ:
ԵՐԵՎԱՆ, 18 դեկտեմբերի . Բոլոր ժողովուրդները յուրովի են նշում Ամանորը, յուրահատուկ ավանդույթներով ու սովորություններով: Գրուզիան «Նոր տարի. աշխարհի ժողովուրդների ավանդույթները» թեմայով հոդված է հրապարակել, որում ներկայացրել է նաև հայկական ավանդույթները:
Հայաստանի տարածքում տարբեր կլիմայական պայմանների շնորհիվ, այդ մարզերում տոնական սեղանին մատուցվում էին այն ուտեստները, որոնք ավանդական էին այդ վայրերում: Սակայն բոլոր կերակրատեսակները պարտադիր կերպով ունեին մի ընդհանուր յուրահատկություն, ազգային առանձնահատկություններն ընդգծող: Սեղանի կենտրոնն անպայման զբաղեցնում էր կլոր ցորենը, այն աճեցվում էր բացառապես Հայաստանում: Այս ցորենից պատրաստված Սեղանի վրա պարտադիր լինում էր հաց, թխված այդ ցորենից՝ «գաթա», որը զարդարված էր կենդանիների պատկերներով, իսկ ավելի ուշ՝ տաճարների փոքր զարդապատկերներով:
Ամանորի սեղանին միշտ եղել են ուտեստներ, օգտագործելով հայտնի համեմունքները նգածաղկից (ափսինթ, հոտուկ – ավել, աստղածաղկազգիներիս՝ полынь горькая ): Այս ծաղիկը, որը ախորժակ էր գրգռում, աճում էր Մասիս (Արարատ) լեռան լանջերին: Այն հավաքում և չորացնում էին Մասիսածոտնի և Ճակատք մարզերում ապրող հայերը և այնուհետև տարածում ողջ Հայաստանում: Ամանորյա ճաշատեսակների պատրաստման մեջ չորացրած նգածաղիկի օգտագործման ավանդույթը խորհրդանշում էր նաև հայերի ազգային միասնությունը:
Ամանորը իմ ամենասիրած տոնն է և ես անհամբեր եմ սպասում Նոր տարվան։