308. Տրված նախադասություններից հերթով բառեր հանի՛ր այնպես, որ ամեն անգամ պահպանվի նախադասությունը:

            Օրինակ՝

Տիրակալն իր սիրելի անտառի հարազատ խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը սիրելի անտառի հարազատ խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը սիրելի անտառի խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը անտառի խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը խշշոցը հիշեց:
Տիրակալը հիշեց:
Հիշեց:
      
            Ամառային արեգակը շիկացրեց բազմահարկ տների պատերը:
            Արեգակը շիկացրեց բազմահարկ տների պատերը։
           Արեգակը շիկացրեց տների պատերը։
            Շիկացրեց տների պատերը։
            Տների պատերը։
            Շիկացրեց։

            Հետո այդ հսկայական արձանը տեղափոխեցին գետափ:
            Հետո այդ հսկայական արձանը տեղափոխեցին։
            Հետո  հսկայական արձանը տեղափոխեցին։
            Հսկայական արձանը տեղափոխեցին։
            Արձանը տեղափոխեցին։
            Արձանը։

            Հռչակավոր ճարտարապետի հանճարը միայն ճարտարապետությամբ             չսահմանափակվեց:

Հռչակավոր ճարտարապետի հանճարը միայն ճարտարապետությամբ             չսահմանափակվեց:
Ճարտարապետի հանճարը միայն ճարտարապետությամբ          չսահմանափակվեց:
Հռչակավոր հանճարը միայն ճարտարապետությամբ  չսահմանափակվեց:
Հանճարը միայն ճարտարապետությամբ  չսահմանափակվեց:
Հանճարը  ճարտարապետությամբ  չսահմանափակվեց:
 Հանճարը  չսահմանափակվեց:
Հանճարը։

            Սերունդները երկար հիշեցին նաև այդ մեծ գիտնականին:
            Երկար հիշեցին նաև այդ մեծ գիտնականին:
            Հիշեցին նաև այդ մեծ գիտնականին։
            Նաև այդ մեծ գիտնականին։
Հիշեցին գիտնականին:
Գիտնականին։

            Աշխարհը հնազանդորեն փռվեց Ալեքսանդրի ձիու ոտքերի առաջ:
             Հնազանդորեն փռվեց Ալեքսանդրի ձիու ոտքերի առաջ:

            Փռվեց Ալեքսանդրի ձիու ոտքերի առաջ:
           Ալեքսանդրի ձիու ոտքերի առաջ:
            Ձիու ոտքերի առաջ։
           Փռվեց Ալեքսանդրի։
          Ալեքսանդրի։

309. Յուրաքանչյուր նախադասության մեջ թո՛ղ այնպիսի մի բառ, որ նախադասությունը պահպանվի:

           Դու շատ հեռվից եկար:
            Մենք արդեն հուսահատ սպասում էինք:
            Դուք պայմանը մոռացե՞լ էիք:
            Ի՜նչ լավ ժամանակ հասար:
            Անտա՛ռ, ուրա՛խ խշշա աշնան քամուց:
            Նա քեզ կանչում է:
            Դու ինչո՞ւ չես լսում:

            Դու հեռվից եկար:
            Մենք  հուսահատ սպասում էինք:
            Դուք մոռացե՞լ էիք:
            Ի՜նչ լավ  հասար:
            Անտա՛ռ,  խշշա աշնան քամուց:
            Նա  կանչում է:
            Դու  չես լսում:

312. Ստորոգյալն ինչո՞ւ է նախադասության գլխավոր անդամ:
Որպիսի նախադասությունը  կիսատ և ան հասկանալի չլինի։

313. Փակագծում տրված գոյականները եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):

            (Շունը,շները) հաչում են:
            (Մարդ, մարդիկ) անցավ:
            (Մեքենան, մեքենաները) սլանում էր:
            (Ընկերդ, ընկերներդ) կանչեցի՞ն:

314. Փակագծում տրված գոյականները եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):

            Երբ (շոգ, շոգեր) է լինում, (փիղը, փղերը) կնճիթով վերից վար ջրում է իրեն, հետո էլ ավազ է ցանում վրան, իբրև սրբիչ: (Փիղը, փղերը) հոտերով են շրջում: Նրանց առաջնորդում է ծեր ու իմաստուն (փիղը, փղերը): Հոտոտելիս (նա, նրանք) բարձրացնում են կնճիթները: Իսկ հենց որ (կնճիթը, կնճիթները) թշնամու հոտ են առնում, նրանց (տերն, տերերն) անաղմուկ հեռանում, ասես գետնի տակն են անցնում: Այդ վիթխարի, ուժեղ (կենդանին. կենդանիները) ոչ մի թշնամի չունի, բացի մարդուց:

315. Փակագծում տրված գոյականները եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (պահանջվող ձևն ինչպե՞ս գտար):

            (Տղան) համարձակ առաջ եկավ: (Օրերը) ամառանոցում արագ ու հետաքրքիր են անցնում: Ծովափի ժայռերին թառել են սպիտակ (թռչունները): (Ոստիկանները) այդ տանը մի իսկական գազանանոց հայտնաբերեցին: (Մարդիկ) կարող են հիսուն ձևով «այո» ասել, բայց այդ բառի գրության միայն մեկ (ձև) կա: Այդ լճի (ջուրը) երբեք չի սառչում: Մաքուր, անձրևից դեռ թաց (փողոցը) դատարկ էր: Հավանաբար (մարդիկ) քնած էին:

316. Փակագծում տրված բայերը եզակի կամ հոգնակի ձևով գրի՛ր (ո՞ր դեպքում հոգնակի գրեցիր):

            Փղի համար կնճիթր շատ կարևոր (է, են): Նա դրանով (է, են) ուտում ու խմում: Ձագը մոր ետևից վազում (է, են)՝ կնճիթով նրա պոչը բռնած: Փիղ ծնողները կնճիթով «ապտակում» (է, են) չարաճճի ձագուկին, որը սովորաբար փոքր ավտոբուսի չափ (է, են) լինում:

            Երբ փիղն ընկնում (է, են) փոսը կամ խճճվում թակարդում, մյուս փղերը մեկնում (է, են) կնճիթներն ու նրան օգնում (է, են): Փիղն առանց կնճիթի (չի, չեն) կարող ապրել, բայց աֆրիկյան սավաննաներում հանդիպել (է, են) կնճիթից զրկված փղեր: Այդպիսի փղերին ընկերներն (է, են) կերակրում: Փղերն իրենց վիրավոր կամ հիվանդ ընկերոջը (չի, չեն) լքում:
            Վաղուց ի վեր Հնդկաստանում փիղն ու մարդը բարեկամություն (է, են) անում: Խելացի ու հասկացող կենդանիները ոչ միայն ծանր աշխատանք (է, են) անում ու կատարում մարդու հանձնարարությունները, այլև, որպես հոգատար դայակներ, խնամում (է, են) երեխաներին: Պապը, հայրն ու թոռը կարող (է, են) նույն փղի «սաները» լինել. չէ՞ որ փղերը երկար (է, են) ապրում՝ յոթանասունից ութսուն տարի: